Kratka biografija :
Nakon završetka tešanjske gimnazije Omer Bedak upisuje kao redovan student Medicinski fakultet u Sarajevu. Nakon završetka studija počinje raditi u Općoj bolnici Tešanj, odakle je radio na daljoj specijalizaciji te je stekao titule Mr. sc. med.,spec. interne medicine,subspec. kardiologije. Objavio je 32 naučna rada.
Razgovor su vodili naši učenici Sarah Mujkanović i Mirza Kurdić i dobili odgovore na pitanja koja su ih interesovala.
Zašto upisati Gimnaziju ?
Navike koje se povuku iz srednje škole veoma su bitne, a gimnazija po tom i jest najpoznatija iz razloga što je najkompletnija i najkvalitetnija srednja škola. Samim tim u isto vrijeme pruža 4 godine da se učenik opredijeli za ono čime se planira baviti u budućnosti, jer većina mladih ljudi ne zna tačno čime će baviti dok završi srednju školu.
Vi ste izabrali Medicinski fakultet. Šta Vam je bio najteži dio studiranja ? Koje kvalitete nosite iz srednje škole koje su Vam kasnije olakšale studij medicine ?
Medicinski poziv, odnosno doktorski poziv, je takav da je to cjeloživotno učenje. Prije svega moraju postojati navike učenja. Navike učenja podrazumijevaju da se pristupi studiozno. Ono što je ključno jeste da je medicina zaista u tom dijelu jedno veliko žrtovanje, nešto što apsolutno nemate predstavu, bar ja nisam imao predstavu kad sam upisivao medicinu. Još u gimnaziji sam bio posvećen učenju i sa razvijenom radnom navikom,tako da mi je bio olakšan prelaz na Medicinski fakultet.
Kako uskladiti društveni život sa fakultetom i obavezama ?
Teško, ali ništa nije nemoguće. Ako je osoba organizovana, društveni život može se aktivno voditi. Medicina traži značajan broj sati u danu da učite, tako da student mora što manje vremena trošiti na nebitne stvari koje mogu uzeti mnogo vremena i onda se može sve postići.
Rad u Bolnici- očekivanja i realna situacija ?
Prije svega tu je finansijski segment. U vrijeme mog završavanja studija, doktori su imali veoma niske plate na samom početku zasnivanja radnog odnosa. Sada se to zaista poboljšalo, tako da su mladi motiviraniji da upišu fakultet koji traje 6 godina, a učenje se tu ne završava, jer nakon toga slijedi specijalizacija itd.
Drugi problem je taj što naši fakulteti ne pripremaju studente za praktičan rad. Međutim, kolegijalnost između starijih kolega i ljekara koji su tek došli na radno mjesto je ono što pomaže mladom ljekaru da stekne praktično znanje, jer im starije kolege daju prostora da uče.
Uspješni doktor nas je obogatio mnogim savjetima, ali za kraj je naročito izdvojio izreku koja glasi: “Nije intelektualac onaj koji puno zna, nego onaj koji zna naći ono što ne zna.”
